καταφορητικός

-ή, -ό (Α καταφορητικός, -ή, -όν)

νεοελλ.

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην καταφόρηση

αρχ.

αυτός που εξαντλεί, που καταστρέφει.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -φορητικός (< -φορητός < φορῶ), πρβλ. δια-φορητικός, περι-φορητικός].